Ýnceden inceye bir sýzýntý bulaþtýðý yere Görünmeyen kuyunun kýskacýnýn diline Sel verir oldu zamanýn geçmiþi Kýrmýzý bulutlarýn çaktýðý mevsim Gürültünün tufana karýþýp acýyan tenim Sessizliðin sükutu Kelimelerin hücumu Ayný yerden baþlayan Farklý yerlerde biten Ruhun karanlýklarýnda kaybolan timsahýn öcü Kýtalarýn birleþtiði noktalardan kaçarken Ýnsan selinin arasýna dalmak. Yalnýzlýk kaçýyor, yalnýzlýk durmadan Seslerin gizliliðinde ölçüsü. Baðýran yok etrafta Toplasan bir ölüm uykusu. Sona geldik her zaman yolun Uyumak en büyük korkum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevivari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.