SON KÖŞEBAŞI...
Þimdi hangi köþebaþýný dolansam
Azrailimden az ötede yokluðun bekler
beni arsýzca..
Çoktan sensizlik kokmuþtur sokaklar
Geç gelen baharlara inat aksi yakalarda...
Manasýz gidiþine kulp takar sýradan yanlarým
Ne çareki kanýksayamaz bir türlü ayrýlýðý
Sana dair öksüz kalmýþ tüm anýlarým...
Þimdi hangi köþebaþýný dolansam
Soluksuzluktur,bitmiþliktir
Bir kurumuþluk,bir suya hasretliktir
Bir avuç topraðýmda...
Artýk annemi bile yeterince özlemediðimi
farkederim ürpererek
Ve babamýn ölümüne degil,senin yokluðuna
iç çekerek...
Þimdi hangi köþebaþýný dolansam
Bir çýkmaz sokaðýna saparým kaybolmuþluðun...
Bayramlýk giyememiþ zavallý bir çocuk edasýyýmdýr
Öyle ortalarda kimsesiz...
Sevgisizliðe doymaktýr gidiþin
Ve karanlýkta kaybolmak.
Aç,susuz,cigarasýz
Anasýz,babasýz,oðulsuz kalmak...
Þimdi hangi köþebaþýný dolansam
Bir gölgedir peþimde kurulamayan tüm cümlelerim
Ve zavallýlýðýdýr zamanýn bizi ayni tarihe yazamayýþý !...
KraLýN KýZý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.