Akılsız Atıklar Adası

eski yaz özlemleriyle çözülmüþüm bir de
iki katlý kutu gibi evlerde
ayak uçlu baþ uçlu rüyalarla kalmýþým
kimsenin eve çaðýracak bir annesi yok sanki
en kahýrlý bir özlemden
önü ardý sorgusuz
bir imkansýzlýða daðýlmýþým bir de...

göçmen türküleriyle aðýr sabahlardan
taþýyor gözlerim
tuzunda çocuklar daðýlan denizlere
boðuk bir hýrýltýya sýðdýrmýyorum ya
hiçbir öyküye yakýþtýramýyorum ölümü
ve her kalp atýþýnda ömre ara verir gibi
sesime sarýnacak karlý bir uðultuyu
içten çaðýrýyorum sokak þarkýlarýma
alfabesi tek harfli bir umudu...

iliklerimedek
son yankýsý patikasýz bir ayrýlýkta
susadým da onurlu bir aðaç olmaya
kollarýma kuþlar tünesin dedim
saçlarýma kelebekler konsun
avuçlarýma uður böcekleri
ve dost rüzgarlara aðýr acýlarýmýza sustuðumuz
son olsun diyedir
aþka ve ekmeðe acýkmýþ mültecilerin
iyot kokulu karanlýk çocuk ölümleri...
sesimiz incitmesin diyedir hiçbir çabayý
karýncanýn öyküsünden jüpiterin izine...

kýrýk oyuncaklý bir rüyada
bütün kýyýlara yabancý dudaðým
akýlsýz atýklar adasýnda yapayalnýz
bu zamanlarý kaldýrmýyor uykum
uyandým diye övünmüyorum insanlýðýmla
her göz kýrpýþýmda
baþka bir çocuk ölüsü görüyorum üzerimde
gazete köþelerinde unutulmuþ saç tutamlarý
sarsak bir sütunda kendini satarken burjuvazi
sokulgan güzlere ayýrdýðým hüznümden sýyrýlýp
bir kez daha yazýyorum adýný
bir yaz meyvesi kokusu gibi taze
avuçlarýna takýlmýþ yosun parçalarýna...









kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: