BENİM…
Bir yayýn üstünde ok gibi duran,
Bu sevda benim,bu hasret benim.
Aþýklarýn arasýnda, el gibi duran,
Bu mecnun benim,bu aþýk benim.
Sevdalý yüreklerde en hýzlý vuran,
Bu gönül benim,bu yürek benim.
Mutluluk yollarýnda hayaller kuran,
Bu mecnun benim,bu aþýk benim.
Ýsmi dudaklarýnda bir beste olan,
Bu sözler benim,bu meftun benim.
Kendi hürken,yüreði kafesde duran,
Bu mecnun benim,bu aþýk benim.
Her yemekde boðazýndan geçmeyen,
Bu nimet benim,bu lokma benim.
Geceleri hayalini,öpüp yatmayan,
Bu mecnun benim,bu aþýk benim.
Namahreme eli bile deðmeyen,
Bu sabýr benim,bu beden benim.
Saçma sevdalara boyun eðmeyen,
Bu mecnun benim,bu aþýk benim.
Rüzgarýn beline sarýlýp giden,
Son yelken benim,son tekne benim.
Yaðmurun seline kapýlýp giden,
Bu mecnun benim,bu aþýk benim… T.Ç
Sosyal Medyada Paylaşın:
tuğrul çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.