Maðrur, mahzun bir kadýn, baþý hep önündeydi
Arada bir görünen yýldýza bakýyordu.
Belli ki kederlerden, hüzünlü günündeydi
Selden sonra durulan, su gibi akýyordu.
Çýrpýnýp duruyordu, talihin kör aðýnda
Belli ki alev vardý, gönlünün otaðýnda
Yasaklanmýþ heceler kuruyan dudaðýnda
Titreyen bedeninde, gözleri yakýyordu.
Sanki anne baðrýnda, güzel mahzun bir bebek
Gül misali duruþu, tülden narin kelebek
Yanaðýnda çiçekler, açmýþtý öbek öbek
Dalýnda boynu bükük, gül gibi kokuyordu.
Adeta keder esti, seher vakti yelinde
Usul usul bir türkü dolanýrken dilinde
Seven yüreði vardý, titreyen o elinde
Nakýþ nakýþ sevdayý, gönlüne dokuyordu.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.