Hangi ruhu ruhunda kavurup yaktýn? Hangi sevdayý hiç düþünmeden Kendine gebe edip, mahkûm býraktýn? Yüreklere düþtün düþeli Diller lal, gözler görmez Gönüller suskun Ruhlar ölümle diriliþ Arasýnda cebelleþir oldu Deðer miydi? Deðdi mi? Söyle, ey ateþ karasý sevda!
Hangi baharý, hangi gönülde Dondurup kýþa çevirdin? Hiç bir bahar, bahar deðil Hiç bir kýþ, kýþ deðil Zamansýz çiçekler gibi Soldu tüm sevdalar Her gönül bir baþka bakar Sevda diye inleyen canlar Girdabýna girdi gireli Birer birer yok oldu Deðer miydi? Deðdi mi? Söyle, ey ateþ karasý sevda!
Onca topraklar çorak kaldý Çiçek açýp, meyve vermez oldu Söndü yanan tüm ocaklar Gencecik bedenler, fidanlar Ermeden kemale kara toprakla Zamansýz vuslata erdi Onca umutlar, yüreklerde Boynu bükük yetim kaldý Gözlerde gözyaþý yerine Kanlý irin sel oldu aktý! Deðer miydi? Deðdi mi? Söyle, ey ateþ karasý sevda! Sosyal Medyada Paylaşın:
Pınar CETIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.