Bak! Dogmaz Dediğin Güneş Yeniden Doğdu!

Bak! Doðmaz! dediðin güneþ yeniden doðdu
Bütün ihtiþamý ile tüm karanlýklara inat
Hemde her zamankinden daha parlak
Daha çok göz alýcý alabildiðince daha ýþýk

Doðusundan batýsýna yurdumun her köþesine
Çorak bozkýrlarýndan yeþil ovalarýna süzülerek
Sihirli büyülü bir el gibi, can verip umut oldu
Bak! Doðmaz! dediðin Güneþ yeniden doðdu

Yer gök ihtiþamý karþýsýnda diz çöktü
Bardaktan boþanýrcasýna yaðan yaðmura
Kapkaranlýk gökyüzünü kaplayan bulutlara
Ordan oraya savrulan kuru yapraklara inat
Bak! Doðmaz! dediðin Güneþ yeniden doðdu

Hiç bitmez dediðin karanlýk günler
Elbet bir gün bitecek, son bulacak
Sen yeter ki yüreðinin, vicdanýnýn sesini dinle
Kaybetme inancýný umudunu, çekme elini
Güzel yurdumun güzel insanlarýnýn üzerinden

Ben inanýyorum! Sende inan!
Elbet bir gün insanlýkda Güneþ gibi
Yüreklere, hayatlara gülümseyerek
Merhaba! Gitmedim! Burdayým! diye
Gitmemek üzere yeniden doðacak!

Kaybedilen yollar, çýkmaza giren hayatlara
Yüz çevirme, umutla dört elle sar sarmala
Tüm karanlýklara inat gülümse hayata
Boyun bükmek, vazgeçmek yakýþmaz bize

Baþýný kaldýr! Dik dur! Kaybetme umudunu
En can alýcý bakýþlarýnla salýver gülüþünü
Hayatýn dönüm noktasý olan orta yerine
Bak! Doðmaz dediðin Güneþ yeniden doðdu


Sosyal Medyada Paylaşın: