hüzünle sývanmýþ yüzlere bir tebessüm de benden benden selam olsun insanlýk onuruyla yaþayanlara
kim bilir belki içini ýstýr hiç tanýmadýðým bir mülteci çocuðun
sokaklarda boyun büküp el açan çocuklar diyorum diyorum unutursa gülmeyi vazgeçer mutlu bir dünya yaratmaktan haz alýr katledip kan dökerek yaþamaktan iþte o an içimde ölür insanlýðýn feriþtahý
yedi kat yerin dibine girer onurluysa insanýn yaþam felsefesi
yedi kat göðün yüzüne çýkar insanýn aþiftesi kan, kin, nefretle beslenir yarasalar gibi
ben sen o farkýndayýz aslýnda ta varoluþtan beri nedir mutsuzluðun gerekçesi
doðayý, yaþamý ve hatta insanlýðý bir þerefsizin ezer yüreðinden ökçesi
biz siz onlar susarlar susarlar aymazlýklara
gel de küfretme dersin nafile sessiz çýðlýklarýn
vardýr yaratanýn bir hikmeti yüz yirmi dört bin peygamber dört kitap binlerce din ehlileþtiremedi vampirleri
bizler sizler yani sarýþýný esmeri siyahý çekikgözlüsü kýsaca adý insan olan insanlýktan yoksunlarýn yüreðine Tanrý sevgi tohumlarý ekmeli aksi halde cennetten söz etmemeli
Efkan ÖTGÜN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.