sýradan çoçuksu insancýl olasý düþlere bile geç kalýyoruz biz istediðimiz neyse bir türlü yaþayamýyoruz yaþatmýyorlar doyasýya dayatýyorlar çilenin en hasýný daha denemeden hayalin baþýný bize býrakýyorlar caresiz gözyaþýný korkar olduk hayal bile etmekten olurmuyuz acep yavan ekmekten söz bile yok sevmekten zaten imkansýz o ezelden ne yani anlamsýz rüyalarý bile göremeyecekmiyiz ulan doyasýya sevemeyecekmiyiz eyvah yinemi geç kaldýk çeyrek varken mutlu olmaya ne varsa hayata dair ulaþamaz olduk bir gül idik bülbül bile bakmaz oldu solduk ne koþtuðumuza yetiþtik ne kolayýna eriþtik yine geç kaldýk sanki mutluluða ceyrek kala rota belli insanlýða gider gemimiz tufan oldu battý caresiz daldýk ummanlara hepimize yeter dedik dünya ne var bunda onu bile çok gördünüz yine geç kaldýk mutluluða ceyrek kala vakit varmý bilmem hala ölmezde çýkarsak sabaha gurbeti bitirdik hasret yok bi daha aðlayaný görürsem kör olsun gözleri kötü söz söyleyenin lal olsun dilleri zulum edenin kýrýlsýn elleri yine göremedik o günleri eyvah yine geç kaldýk mutluluða çeyrek kala belki baþka bahara belki ilk olan sabaha belki son gülüþtü yok bir daha belki yaþanmadý asla belkide geç kaldýk düþü bile yok bir daha herþey ortada yorumsuz alt yazýlý deðiþtiremedik o kara yazýný eyvah yine geç kaldýk mutluluða ceyrek kala geç kaldýk geç kaldýk mamaþlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Boyraz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.