adý gurbet doðduðu yerde doyamayanlarýn macerasýdýr hayattan istediðini alamayanlarýn umududur hergün sýlaya aðlayanlarýn gözyaþýdýr yaralý yüreklerin hasretidir kimi gönülde bir türkü bir þiirdir kimisi için adsýz sokaklarda kayboluþtur yeminlen söylüyorum boynu bükük bir yok oluþtur güzellikleri koysan üst üste yinede arzularsýn son nefeste divane ömürlerin son duraðýdýr gurbet gidersin dönüþün belli olmaz hiçbir þey býraktýðýn gibi kalmaz döner gelirsin kimse tanýmaz el eder seni þu gurbet zirinkil olursun sahteliklerde paramparca olursun herkes ayrý yerde mecburi dayanýrsýn bu derde dönüþü olmayan bir yoldur bu gurbet aklýna düþünce iliðine kadar donarsýn uçan kuþa bile sorarsýn bilmem hangi derdine yanarsýn bir dert yoludur þu gurbet nefretine sarýp unutamazsýn diyemezsin mazide kalsýn zalým felek sen ne ayaksýn her mevsim baþka sancýdasýn bir yürek sýzýsýdýr þu gurbet bir ah cekince yangýn yeri yüreðim kahpe dünya senin neyine güveneyim ta doðuþtan buymuþ kaderim tükenen bir ömürmüþ bu gurbet MAMAÞLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Boyraz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.