Gece aðrýlý düþlerden uyandýrýr Þafak sökmez olur yokluðunla sýnar beni Ýçim ürperir üþür ellerim Zemheri ayazýnda buz kesilir bedenim Oysa çok olmuþtu kendimden vazgeçeli Yalnýz sen vardýn Canýmdan öte Canýmdan ileri
Bazen; Benim sevgimi görmezden gelmene Umarsýz hallerine Kýrýlýr, gücenirim Sonra aniden Sesin çýnlar kulaklarýmda Gözlerin düþer gözlerime Sevdamýn peþine takýlýr aklým Boþ veririm tüm gücenmiþliðime Bilirim ki Sensiz yetim bu gönül Sensiz cehennem dünya
Bu aralar Bulutlar hep kederli yaðmurlar taþýyor Damla damla özlem yaðýyor üzerime Uzatýnca ellerimi bir boþluk dokunuyor Yutkundukca daha bir canýmý acýtýyor Boðazýmda düðümleniyor kelimeler Sensiz bi çareyim Sensiz bilinmedik kederlerdeyim
Ah can/sýzým ! Zaman geçtikce Bütün gücümü tüketiyor yokluðun Hani bir cemre düþse kalplerimize Olmaz da hani olur ya Belki sende beni seversin Bekle beni Ýlkbaharda geleceðim dersin Hasretin bittiði yerde Ecel olsan beklerim ...
Hacer Erkek
Sosyal Medyada Paylaşın:
H.Hatice Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.