Karanlığın Ardında

çýplak ayaklarý deðiyor geceden yüreðime
soðuk kesen hasretinin
mimozalara sinmiþ þehrin ikrarýnda har
yanar karanlýðýn uç vermeyen renginde yalnýzlýk
gizli gizli konuþuyor menekþeler
tahta bavulundan yere saçýlan ihanetini
yaðmur yaðýyordu aylardan mayýstý
sen derin uykularýn döþeðindeydin
sokak lambalarý meramýndan kararsýzdý
ýþýk vermiyordu kalleþliðine topuklarýnýn

kaldýrým taþlarý sökülüyordu ciðerinden
duvarlarýmda sýzlayan izleri gidiþinin

-ay tutuk günahýnýn hicabýnda üþüyor bak
gölgede hâlâ titriyor güneþ
ýslak gözlerinde denizlerin sabahlar

serçelerin senfonisi suskun gülün kanayan dudaðýnda
göðün bakýra dargýn sinesinde sancý
güvercinlerin kanatlarýnda aðýrlýðý
düþlerimden kaçýrdýðýn kirpiklerinin-

yaðmur yaðýyordu þehrin ihtiyar kaldýrýmlarýna dün akþam
menekþeler konuþurken duydum dönmüþsün
öylece bakmýþsýn
evimin çivit mavisi penceresine
yaklaþmýþsýn saçaklarýmda aðýr yaralý güvercinler üþüþmüþler yüzüne
yýrtýk bir çorabýn kýzýl aðýna takýlmýþ ayaklarýn
düþmüþsün
çýnlayan titreþimlerine sirenlerin

mimozalar söylerken rüzgâra
yýldýzlardan utanç yaðmýþ yüzüne

ay günahýný çalmýþ ayak uçlarýna
boynunu büküp kaybolmuþsun dipsiz kuytularýnda vaktin
tek bir söz söyleyemeden
kovmuþlar seni buralardan
oysa benim söyleyecek bir çift sözüm var sana
ey sevgili
karanlýkta kalmýþ yüreðimin sancýsýnda þafak var!

’’Yarpuz edebiyat sayý 25’’
Sosyal Medyada Paylaşın: