Kendi ellerimizle çizmedik mi Etrafýmýzý çepeçevre saran O aþýlmaz sandýðýmýz çemberi Ve yok sayarak yaþamadýk mý Çemberin dýþýndakileri
Özgürlük naralarý atmadýk mý Çizgileri düz, dürüst daireler Çizerek dolaþýrken hayatýmýzda Ve çok geç olsa da anlamadýk mý Çýktýðýmýz noktaya vardýðýmýzda
Düþünce suç olmasýn diye Haykýrýrken dizelerimizde Kendi düþüncelerimize Prangalar vurmadýk mý Ýçsel mahkemelerimizde
Gülerken Hoca Nasrettin’e Tutunduðumuz dallara dair Kaygýlarýmýz yok muydu Ve yüreklerimizi sýkýþtýran Düþme ihtimallerimiz
Dairenin dýþýndakilerdi Asýl içimizde olanlar Dilimize vuranlardan utanýp Baþkalarýna ait hikayelerin Satýr aralarýna gizlemedik mi
Mahkemeler kurmadýk mý Hakimi, savcýsý, avukatý Sanýðý, tanýðý biz olan Kesmedik mi cezamýzý Temyizi mümkün olmayan
Ve yine çemberin içinde kaldýk Büyük olduk, doðru olduk Büyüdükçe küçüldük Doðruldukça eðildik Biz aslýnda mutlu deðildik
Ýzmir – 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Dinç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.