KARANFİLİM

Kurumuþtu toprak birikmiþti hasret
Susamýþtý kelebekler
Umutlar kesilmiþ
Acýlar çekilmiþti çoktan
Sen ise aðlattýn bulutlarý
Hemde saðanak saðanak
Ýlk gözyaþý damladýðýnda buluttan
Soðumuþtu kýzgýn toprak

Sevda gelince baþa
Artýk kývýrmak boþa
Arkasýndan git koþa koþa
Diyor ya þair..

Bir tohum geçti elime sonra
Ektim gönül bahçeme
Damla damla suladým
Gönül ýþýðýnda
Uyumadým bekledim baþýnda günlerce
Bir umut fidaný büyüdü
Baktým üzerinde bir tomurcuk
Gecenin ayazýna duvar ördüm
Güneþin sýcaðýna perde çektim
Sonra bir çay demledim..

Karanlýk soðuk geceler geridekaldý
Isýndý kalbim aydýnlandý gözlerim
Bir karanfil kokusu geldi dýþardan
Açtým pencereyi
Mis gibi buram buram
Sen koktu odamýn içi
Denize attýðým kalbimin anahtarýný
Bulmuþtu biri sonunda
Bülbülün güle aþký gibi
Öter dururum dalýmda

En güzel yaný neydi diye sordu þair
Beklemek dedim
Sonu hüsranla bitsede mi dedi..
Beklemenin sonu yok ki dedim
Var dedi þair, var..
Gözlerin ayýrt edemiyorsa uçurumla tümseði
Beklemenin kaldý mý bir anlamý..
Dedim ki..
Gözlerimden gönlüme düþtü ateþ
Aðlamakla sönmez biliyorum
Canan gelmezse caný beklerim

Hani diyordun ya þair
Ben sevmiþim bir kere
Artýk;
benim olsada bir olmasada...

Sosyal Medyada Paylaşın: