RENKSİZ ÜMİTLER

Karanlýk bir odada sakladým
Hayallerimi..
Kandil ýþýðýnda besledim,
El deðmeden..
Göz deðil gönül aðlýýyordu
Kaybettiðim ümitlere..

Odamý aydýnlatacak ýþýk bulamadým
Senelerce..
Aramadýmda..
Tiryakisi olmuþtum yalnýzlýðýn,
Issýz gecelerin..
Ta ki o güneþ doðana kadarmýþ,
Karanlýk dünyamýn sonu..

Kalemi kýrýlmýþtý yalnýzlýðýmýn,
Tahliye olmuþtu hayallerim,
Zindanlarýn açýldý kapýlarý güneþe..
Hayat iþte bu,
Zor bir bilmece..

Koþtum senin sarayýna doðru
Yolda bir papatya kopardým sen kokan,
Düþe kalka yol alýyordum durmadan..
Sana çýkýyordu her yol..

Þimdi kapýndayým iþte,
Gör!
Bir elimde papatya,
Bir elimde mutluluk getirdim..
Ama gözlerinle deðil,
Yüreðinle gör..

Sýra sende ey yar
Beni sarayýna almakta elinde,
Karanlýk zindana atmakta..
Ýyi düþün gül yüzlü,
Çok düþün..
Düþün ki vicdanýnda,kalbinde
Alacaklý çalmasýn kapýný..






Sosyal Medyada Paylaşın: