yeller eser Nemrut’ta toz alaz kül ve duman aman vermez aman vermez insana kuþa kurda ve taþa topraða
koca kaç yýl geçti ne yaðmur ne kar tükendi yok oldular sinsiden kavruldu insanlar hayvanlar canlýlar cansýzlar mor eflatun pembe gökler kayýptalar artýk yarýldý topraklar çoraklaþtýlar
öyküler dolaþtý dört bir yaný eli kandilli nineler anlattýlar kapý kapý nice uyduruldu masallar dediler gazabýdýr Nemrut’un peygamber Ýbrahim sebep alevler su balýk olmuþtu odunlar düþlerde parlayan gümüþ kara yaþardýlar bu gün dahi onlar lakin yok olan yok olanlardý insanlar
anlatýlan ki cennetti yer küre yetiyormuþ herkese görmez gözler diller lal üleþmek istemiþler haram ya da helal dirhemine dek sülükleþmiþler büyümüþler daðlaþmýþlar cüsselerde birer dev adam
feryatlara kapandý kulaklar nicedir doðruyu güzeli sevgiyi göremediler þimdi Nemrut’un dolu mekaný koca kafa taþ taþ insanlar kül olmuþlar yok olmuþlar ot dahi bitmemiþ diplerinde zahir biten kendileriymiþ
nemrut’mu nemrut’muþ sorun kendinize yok olanlar mý insan
22.10.2004-Denizli Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.