Gidiþlerinde ki gürültünün, saðýr eden vakitindeyim.. Arsýz bir zamanýn, iç sýzlatan yanýsýn sen.. "YOKLUÐUN" dil de tutunamayan kelimelerin ifadesizliði kadar anlatýlamýyor iþte. Þimdi zamanýn hiç bir anlamý yok! Saatim sadece kolumda bir aksesuardan baþka hiç bir boka yaramýyor.
Çaresiz bakýþlarým da, seni görürüm ümidi ile mal mal bakan bir çift gözün idaresi de çok zormuþ!
Þimdi sen umutlarýnýn yarýnlarýnýn hedefin de, bir fýrtýnanýn durulmaya yakýn anýn da hafif savurulmalar da yaþýyorsun.. Ben ne kadar umurundayým bilmiyorum ama, sen bedenimin dörte birini oluþturuyosun!
Þimdi ben varya; þu lanet yokluðun da, el ele gezdiðimiz avuçlarýmýzý terletene ve eritene kadar yürüdüðümüz kaldýrýmlara, usulca basýyorum incitmeden. "Nasýl sert basabilirim ki" zaten!
Seni hissederek yürümünenin hazzýný yaþamalý bu ayaklar.
Ve sen hep, aðzýn açýk gülmeye devam et. Mutluluk yakaný hiç býrakmasýn. Benden vazgeçebilirsin, sevmeyi de býrakabilirsin AMA BENÝ UNUTMA... Cenkhan KELKÝTLÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cenkhan Kelkitlioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.