ah biz , ah ikimiz
ele ele yürüyebilseydik
birlikte adýmlayabilseydik,
sevebilirdim bu þehrin kaldýrýmlarýný...
yeryüzüne sarýlan o taþlar altýnda
toprak yýkýlmazdý ayakucuma belki bu kadar
can vermezdi yarýnlar...
ýslanabilseydik ayný yaðmurlar altýnda
gözyaþlarým sökülmeseydi çaldýðýn gökyüzümden
sol yaným titremezdi bu kadar
dalýnda kuruyan güller yeniden yeþerirdi belki
üþüten iklimlere inat
ayný aðacýn gölgesinde serinleyebilseydik
ayný sýcak çayý yudumlayabilseydik
huzurun buðusunda ýsýnabilseydim dudaðýnýn deðdiði bardaktan
sabrýn kokusunda yanmazdým belki bu kadar
ayný semaya baksaydý avuçiçlerimiz
ayný dualar okunsaydý içimizden
ciðerlerime çaresizliðin nefesini çekerken
teðelleyebilirdim orta yaþ acýlarýmý belki
içimdeki dikiþ tutmayan acýlara
ürküten karanlýklarda
yakalansaydým nefesine
sürebilseydim kokunu tenime
belki gülümseyebilirdim her gece sobeleyen yalnýzlýða
ah biz , ah ikimiz
bir anlayabilseydik birbirimizi
þimdi
öznesi dilimize yabancýlaþan
körelmeyen duygularla aðlayan bir þiirin içinde
tanýdýk geçmiþimizi hatýrlayýp
ayný acýnýn esiri olmazdýk
kederimizi yeniden sýzlatýp
birbirimizi yormazdýk belki sevgili...
elysa