Yangýn yeri tenime, ýlýk yaðmur yaðmýþtý
Açýlýnca o anda, pencerenin perdesi
Karanlýðýn baðrýna, sanki güneþ doðmuþtu
Açýlýnca o anda, pencerenin perdesi.
Sanki boynunu bükmüþ, zemherideki güldü
Kederleri gizleyen, kardan beyaz bir tüldü
Zoraki bir edayla, bakýp yüzüme güldü
Açýlýnca o anda, pencerenin perdesi.
Bahara döndürürdü, çetin geçen kýþlarý
Adeta durulmuþtu, sel gibi akýþlarý
Bin bir mânayla baktý, o ürkek bakýþlarý
Açýlýnca o anda, pencerenin perdesi.
Yýllardýr bahtým açýk, aþktan, sevdadan yana
Binlerce þükür olsun, cismini Yaradana
Neredeydin diyordu, sanki gözleri bana
Açýlýnca o anda, pencerenin perdesi.
Kasýrga sonrasýnda, suskun rüzgar gibiydi
Yüreðimin üstünde, incecik zar gibiydi
Varlýðý þu ömrüme, hastaya nar gibiydi
Açýlýnca o anda, pencerenin perdesi.
Biliyorum o bana, bende hep ona yandým
Menzilim ona doðru, uçup gönlüne kondum
Görünce cemalini, ay yere indi sandým
Açýlýnca o anda, pencerenin perdesi.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.