derviþ..
bilmediðimiz düþlerin adý bile koyulmamýþ
þimdi olasý hayaller üzerinden sayýklýyoruz aþký
oysa
iki yalnýzlýða bir hasreti sýðdýrmakta güzel
her sabah birer günaydýn içip seviyoruz ya bizi
dahasý
kapýdan her çýkýþýmýz birbirimize yaklaþmaktýr belkide
belkide her attýðýn adým benim, her attýðým adým senindir
kötü olan
utangaç çocuklarýn, ölüsü çok kentleri aklýma geliyor
birdenbire seni sevmelerime hesapsýzca ara veriyorum
bilemiyorum iþte
asýl acý sevdalarýn iklim bozukluðundan mý
yoksa
insanlarýn çile, çile iþledikleri günleri mi
boþluklarýmý dolduruyorum kokuna iltica baharla
çiçeklerde baþ gösteren deðiþimler alýyor zamaný
çýðlýklý fotoðraflar düþüyor gözümün bulutlarýndan
ve yaslanmýþým deþilmiþ duvarlarýn pütürlü yüzüne
bilmediðim yerlerin, bilmediðim ruhlarýný görüyorum
bölük pörçük bir yaþam sanatý, sevgiye dayalý iþgaller
öyle karmaþa içinde ahkam kesen bir aþk deðil bizimkisi
sadece dramatik unsurlarý gerçek ülkenin sevdalýlarýyýz
rüyalarda gelmene sevinmem en çokta senle gelenleredir
dizlerine sýfýr rakamlý takvim yapraklarýyla daðýlýyorum
sakallarýmda oturmuþ Cizre’li bir kýz kitabýný okuyor
sayfalarýn içinde gezinen Ýstanbul eskisi anlatýmlar var
uzatýyorum elimi örgülü saçlarýnda duran Karadeniz’i tutuyorum
dalgalarýna karýþmýþ Midyat’lý kadýnlar tülbentlere sarýyor,
Anadolu yalnýzlýðýndan topladýklarý, kederli sessizlikleri
koþuyorum hiç durmadan arþ, arz arasý bir þiirde
sesimi çýkarýp býraktýðým her nokta, virgül, ünlem sen,
soluðumun bayramýndan þeker daðýtan adamlar geçiyor
çikolataya batmýþ aðýzlarýyla þarký söylüyor çocuklar
hissediyorum bir yerlerde kuþlar vuruluyor, ah kuþlar
kanatlarýnda göðün mavisini giymiþ sen, sen aðlýyorsun
bakarsan topu, topu daðýnýk haliyle bir dünya gösterimi
say ki ýhlamurlarýn döküldüðü bir bulvarýn adý Ekvator
yarým küresi beyaz badanalý evler, bahçelerde yýldýz aðaçlarý
diðer kürede ahþap oymalý antika gece resimleri, sadece düþün
düþündüðün kadar seni düþünmekten vazgeçmediðimi bilmelisin
kozalaklardan i mgeler yapýp, sana mýsralar yazmam ondandýr
biliyorum çoðul bunca hüsran kýrýklarý arasýnda saðlam durmak
ancak imkansýzýn ötesinde mucize denklemleri kurmak demektir
ve düþlemek özel kýlar insaný
ütopik karnavallarda tiyatral geçiþlerin figüraný olmak güzeldir
ki sinemalarda baþladýðý zaman film gösterimi, en fazla dýþarýda üþür
boya sandýðýyla bekleþen çocuklarýn aðýr sýtmalý siyahlanmýþ elleri
gülümser gözleri, dudaklarýnda kýrýk bir þarkýdýr rüzgarýn fýsýltýsý
ýslýklar çalan megaloman deliler, paltolarýnda hayali sevgililerle geçer
geçer yüreðinde aðrýsý bin yýllýk seyyah aþklar kaldýrýmýn aksanýndan
boylu boyunca camekanlarda unutulmuþ gölgelerdir, gölgesizliðe isyan
sonrasý düþlemek özel kýlar insaný, düþlediðin bendeki sen kadar özel
bakarsýn Kitaro’nun o hüzün katraný Kervansaray’ýnda uyur bedenimiz
þarabýn kýrmýzýsýndan dökülen gül kurusu gecelerde alýþýrýz karanlýða
derme çatma umutlar sýkýþmýþ olur pencereden görünün uzak ihtimallere
avucundan geçen Dicle’de yýkarým yüzümü, durgun bir öpme olur sonsuzluk
kanaya, kanaya ýslanmýþ hasretimi
tenimin balkonuna astýðým güneþinde kurutmaktýr aþk
aþk bunca sefalet içeren hayat belirtilerinde sende sefil olmaktýr
sefil yokluklarýnda dengesini yitirmiþ özleminde hunharca kahrolmaktýr
diyorum ya
gemiler dolusu gitmeler olsa da
trenlere dolsa da veda, veda kayboluþlar
otobüslerin buðusuna çizilen sevgili unutulsa da
yolculuklarýn yerçekimsiz molalarýnda, buluþmak üzere..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.