Çakýr keyif bir günün son demini yaþarken Gecikmiþ otobüsün arkasýndan koþarken Yýðýn yýðýn damlalar caddelerden taþarken Ne nefsime düþkündüm ne kalmýþtým abaza Yolumdan geçiyorken þöyle baktým es kaza
Çileler kenetlendi önce bir anlýk durdu Yýllanmýþ birkaç özlem göz göze köprü kurdu Suya hasret vuslatým firkati çekip vurdu Ne nefsime düþkündüm ne kalmýþtým abaza Ben çoðunu beklerken razý olmuþtum aza
Delilik emaresi þahlandý kana düþtü Yorgun bedenim kastý kollarým yana düþtü Yitik özlemlerimiz tüllendi cana düþtü Ne nefsime düþkündüm ne kalmýþtým abaza Göðsümü siper ettim fütursuz bir ayaza
Sonbahar sarýsýnýn kýzýllýðýnda mevsim Ýnleyen namelerim üzerimde bol kesim Fonda yeþil istasyon kartpostallýk bir resim Ne nefsime düþkündüm ne kalmýþtým abaza Sallanýp gidiyorken yoluma çýktý roza
Önce sola bakýndýk sonra da saðýmýza Çelik çomak oynadýk indik toy çaðýmýza Geldi bahar mevsimi gül diktik baðýmýza Ne nefsime düþkündüm ne kalmýþtým abaza Göz göze veda ettik eriþirken bu hazza
06.03.2013 Kütahya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüdaverdi ER (Hüdai) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.