Þehir sessiz uyurken uzaklarda nefesim rüzgar olur dokunur saçlarýna teninde gezinirdi ellerim gözlerin gözlerimdey di þimþek gibi çakarken þimdi bu þehirde sensizim güneþ karanlýða batarken
Uzat ellerini uzaklardan, ben tutarým, kokun duman olur tüter nasýl yaþarým ben acýlar denizinde canýmý canýna katarým sen geldesen koþar gelirim umrumda mý dünya dursa kýyametler kopsa, sönmez bu ateþ tenimin her yerinde geçse de aylar yýllar üzerimden.
Dört duvar arasýnda sabahýn hasret dolu tenhasýnda, gecenin ayazýnda ay;ýn ýþýðýn da suyun akýþýn da yakýnýmda uzaðýmda hayalimde düþümde sen vardin gecemde gündüzümde gözlerimden gözlerine dökülürdüm gönülden gönüle köprüler kurdum sensin benim ebedî yurdum kendimi uyuttuðum hüzünlerde boðuldum.......güneþ sensizliðe batarken ...
Þiir_Yaralý_34/29012016/Avusturya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan Yarali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.