Kara-kış
Tadý tuzu yok gecenin ayazýnda üþüdüðüm sokaklarýn,
kaç kez uzaktan býraktým sensizliðe gözyaþlarýmý
soluduðum hava kara kýþ üfle üþüyen yanlarýma dolsun nefesin
üfle reçine kokular sinsin yorgun üþüyen bedenime
dün sevdanýn bu gün hasretinin sýzýsýyla titriyor yüreðim
Umutsuzlukta bin bekleyiþ, bin sevda, bin hasret benimkisi.
Ne tadý var ne de tuzu sensiz söken þafaklarýn
sensiz hiçbir þeyin tadý yok
yýkýlmýþ bir dað gibiyim senden uzakta
rahat etmem bu þehirde bu sokakta bu toprakta,
sen varsýn yaðan yaðmurda eriyen karda
üþüyen tende çarpan kalbimde aðlayan gözümde
sen vardin soluduðum kara kýþta düþtüðüm yolda.
Mevsimin suçu yok, yokluðun yüzü soðuk
bütün sokaklarýna kar yaðýyor sensiz,
çekilmez oluyor bu þehir
düþlerimi dumanlý karlý daðlar üleþir
yokluðunla üþüdü,yüreðim hergün esir.
Kara kýþ hasretini her zaman saracaðým
dokunsan yüreðime belki de donacaðým.
Sende üþür sende titrer bedenim
sende atar yaralý kalbim
geçit vermez þu sýra daðlar
san ki kar altýnda yüreðim
þafak sökmez gün doðmaz buralarda
dýþarýda gece üþür ben üþürüm
solyanýmda sen üþürsün;ben titrerim
yokluðun cehennemin öbür adý
ne tadým var ne de tuzum
Ýçimin vadilerinde sen
sar beni üþüyorum
sarmazsan düþüyorum
kara kýþ kýyamatim..
Þiir_YARALI_34/Avusturya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.