Eyvallah

Bana kanadý kýrýlmamýþ bir aþk söyle
Dikeninden kanamayan bir sevda
Gözyaþlarýyla yeþeren bir gül söyle

Bekletenin þeytaný sürtük olunca
Bekletilenin hayalleri buz tutar
Beþikte belenen bebek nasýl büyüyorsa
Ýçindeki heyecan o kadar çaresiz ve küçük kalýr
Ne kendine yetebilirsin, Ne de hayatýndakilere
Sussan korkaksýn, Konuþsan olaydýr
Denge denilen terazinin kefesinde
Ateþ bulutlarý kaynarken, daranýn aðýrlýðý
Döktüðün gözyaþlarýna denk gelmez
Eyvallah dersin, Eyvallah…
Hayat küsmeye dursun bir kere
Hafif insanlarýn arasýnda ölüm de aðýr gelir
Önce ellerin üþür Sonra hayallerin
Akþamlar erken düþer anýlarý yaþadýðýn yerlere
Sonra için üþür, kemiklerin týrnaklarýn üþür
Eyvallah dersin, Kocaman bir eyvallah

Bilirsin, Aþk Kendinden verdiðin kadardýr
Seversin, Sevdiðine sevdiðini anlatýrsýn
Sonra, Daha çok seversin
Daha çok anlatýrsýn kendisine kendindekine
Çoðun ne kadar çok olduðunu ifade edemezsin
Çoktur kocamandýr Zamana býrakýrsýn, beklersin
Uzadýkça, uzatýldýkça anlarsýn
Zaman ihanettir, ölümdür
Buz kesmiþ yüreðin kendine döner
Havada kalýr nefesin

Sonrasý, Namluya giren sen, çýkamazsýn
Kaybetmiþsindir, Hedef hayallerin olur
Ve… Hayat sevdiðin kadar yürekliyken
Sevilmediðin kadar serseri olmuþtur
Güzeline çirkinine Ýyisine kötüsüne
Eyvallah dersin… Eyvallah
Ben verdim verebileceðim kadar
Bilenine eyvallah bilmeyene eyvallah... Bilal KARAMAN

Sosyal Medyada Paylaşın: