Bir gül yeşermeli

Bir gül yeþermeli yüreðimizde acýdan uzak
ama acýlara raðmen solmamalý gönülde
son bir ýþýða hasret alýnan her nefes umutsuzca
umudu çizmeliyiz atan her kalbin sevdasýnda

Gönül vurgun bir hazan mevsimi sanki
aynalar suskun ölümü yansýtýr kendince
bir mezar seni sarýp sarmalayan toprak
ve bir düþ umutsuzluðun kentinde aþkla

Yanar özü ile gün geçer uslanmaz gönül
her zamanda bir an var ki viran eyler
o an çoðalýr feryadý lal olur gönül an ile
her rengin sesi kendince aydýnlatýr geceyi

Solmayan güller sarar haneyi umut fýsýldar
acýlarý gömmeliyiz o zaman en güzel düþ ile
her nefeste bir hayat bulmalý aþk meydanýnda
hayat ile dönmeli aþký kucaklamalýyýz gül misali

Bir gül yeþermeli yüreðimizde acýdan uzak
Gönül kuyuya düþse bile kuyu aydýnlanmalý
Uðrarsa eðer yolumuz cehenneme eyvallah
Bir gül olmalý ekebileceðimiz inadýna sevgiyle

Vurgun gönül aþkýn pazarýnda ecelsiz olmalý
Aþk ikliminde solan gül hiç gördünüz mü
Uçurumlar kýyameti kucaklayýp sarmalý
Siz hiç bahar sýz gül gördünüz mü

Yiðidin özü aþkýn özüdür canlar
Yokluða kanat çýrpan varlýk bulur
Aþk bu baþka þeye benzemez
Bülbül aþkýn lisanýyla dile gelmedi mi

Gökyüzü duygularýnýzýn rengini alýr
Umut var umutsuzluk yok aþk içinde
Yeryüzü kendini size sunar
Aþk var bereket var gönül ikliminde
Sosyal Medyada Paylaşın: