Yeşil Suskunluğu

yeþile sar bedenimi sevdiðim
giderken benden gözleri mavilerinin

akarken koynuna tanyelinin
çocukluðumun kavak püskülünden düþleri

küçük bir kýzýn umutlarýndan alýrken
býçak suskunluðu yokluðunu
usulca körfezin kan aðartýsýna býrak

tek damla katre akmadan yaðmurun sinesinden hasretine
küserken dudaklarý bülbüllerin gençliðimi
baþý dibi düðümlü bir gömleðin kucaðýna

lavanta kýnasý kokulu masumiyetimin kundaðýna sar
sevdaný sayýklayan sevmelerimin yetim yanýný
karanfilleri yak giderayak
gök kubbenin seherlere eðilen sancýlarýna
ellerim kapanýp bir daha dileyemezken seni Yaradan’dan

denizin karayelde salýnan siyah saçlarýndan
ak boynuna as künyemi

anamýn tarhana kokulu ellerinden kopsun kýyametine
yaþýmýn gelincik çiçekleri

gözlerimin yollarýnda kalan bakýþlarýna
takýlsýn düþlerimden arda kalan papatyalar

susarken ceninler doðmayan çýðlýklarýmý
kefenimin dilkeþhaveran makamýnda aðlayan yeþillerine
ah!Sevdiðim
acýlarýmýn üzerine sessizce ört beni!

’’Yarpuz sayý 29’’
Sosyal Medyada Paylaşın: