Ve sonra ben hiç ummadýðým yerlerimden incindim Kýrýlmaktan öte ölmek bir þey gibiydi benimki Sustukça arttý sancým Ki bilirdim bir yara ancak durunca kanardý. Durdum içim enkaz Sustum içim yýkýk Uyandým dökük sabahlarýn tozuyla Bir yere sýðamazdý kanayan bir çocuk... Ben ellerimde ben küçük bir elma þekeri Annesi kazazede de ölmüþ yetim bir evlatlýk... Þimdi þimdiler bile zamansýz Kýrýlmaktan öte bir þey bu yaþadýðýmýz Biletler kesildi yolcular aðýrlandý Artýk hiç bir yere çýkamayan çýkmaz bir sokaðým
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazinoyku Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.