Protez Düşler

Gecenin tonlarýný aþýp
Sabahlara kadar emzirdiðin
El deðmesin diye
Mavinin en koyusunda gizlediðin
Düþlerin aðrýr
Diþlerinin aðrýdýðý gibi.

Çünkü, sen gülmek isterken
Umut dolu yarýnlara
Ve ýþýl ýþýl gözlerinle bakarken uzaklar
Önünde taþ olur, yanýndakiler
Düþersin, kýrýlýr düþlerinin minesi

Kökü derinlere inen
Dolgu tutmaz, el dokunmaz
Aðrýlardýr artýk payýna düþen
Sözlerin yorulur, yorulur dizlerinde
Gecelerde dayanýlmaz olunca sancýsý
Ezgiler vurursun dindirmek için düþlerine

Ýçinde çürütürler durduramazsýn
Kokusunu hissedersin genzinde
Sonra söküp alýrlar yüreðinden
Protez düþler takarlar yerine
Sana ait olmayan, seni anlatmayan
Halkalar takar gibi boynuna.

Kaybolsa da artýk gözlerindeki ýþýk
Her gülüþünde, protez diþler gibi
Fýrlayýp çýkacakmýþ gibi olsa da düþlerin
Bir an gelip kanasa da diþ etlerin
Yalnýz deðilsin, korkma!
Alýþýrsýn zamanla

Nasýl olsa, damak diþe uyar
Yüreðin boynundakilere
Yaþarsýn, inan yaþarsýn!
Sahiplenirsin hatta
Sana aitlermiþ gibi…

Ýzmir – 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: