Darbe/Döngü…

Kalktým…
Gözlerimi Ýstanbul’da açmanýn,
Ýsyanýný,
Karmaþasýný,
Huzurunu ve mutluluðunu duydum…
Huzur martý oldu,
Martý gökyüzü…
Açtým penceremi,
Bir çift göz aradým…
Bulamadým…
Üzüldüm…
Pencereden sarktým,
Ölüyorum sandým…
Çektim kafamý içeri,
Çektim kafayý…
Ýçtim…
Günlerden perþembeydi,
Takvimde gördüm…
Takvimler yalan söylemez…
Adým attým yaþama…
Saða baktým,
Sola baktým,
Karþýya geçmeme yardýmcý olmadýlar…
Öylece baktýlar…
Öylece baktým…
Bir adým daha attým…
Elinde kara güller olan bir adam,
“Dur” dedi bana,
Benle konuþan birileri vardý…
Çok sevindim…
Oturdum,
Aðladým…
Adamýn ayaklarý ýslandý…
Kýzdý bana…
“Aðlama artýk” dedi…
“Artýk” mý?
Ne deðiþti de “artýk” oldu?,
Dedim kendi kendime…
Ve eve döndüm…
Dýþarýsý yoktu artýk...
Unuttum…
Yattým…
………..
Kalktým…
Gözlerimi Ýstanbul’da açmanýn,
Ýsyanýný,
Karmaþasýný…………………………………………

Sosyal Medyada Paylaşın: