Yaþarken insanlar ölen insanlýk
Ruhumdan insanlýk bölen insanlýk
Gün be gün sararýp solan insanlýk
Ünleyip “Nerdesin?” Sorasým geldi.
Bir bomba patladý… Sanma sokakta.
El deðil, ayak hiç; tam da þakakta.
Nefsin uyandýðý tanda, þafakta
“Çektik mi perdesin?” Sorasým geldi.
Bana dokunmayan bin yýl yaþasýn
Der isen ey insan sen de maþasýn
Ömrün hazanýnda aklýn þaþasýn
“Neden hep kirdesin?” Sorasým geldi.
Bu millet aðlarken sende kahkaha
Eðlence mekâný sana tüm saha
Çýkmadý dilinden bir tek vah daha
“Sen hangi türdesin?” Sorasým geldi.
Yecüc - Mecüc kavmi acep bu mudur?
Akanlar kan mýdýr yoksa su mudur?
Muhacir bu ölüm uykusu mudur?
“Sen hangi þerdesin?” Sorasým geldi.
-muhaci bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
21.01.2016 – DENÝZLÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.