YAŞAMI ANLAMINI YİTİRMİŞ BUGÜN…
Karanlýða yürüyor bilmez yollarý,
Tuðrul’um aklýný, yitirmiþ bugün,
Mevlaya yalvarýr,inmez elleri,
Yaþamý anlamýný yitirmiþ bugün…
Fýndýk bahçelerinde, kaldý sýrlarý,
Bir matem havasý aldý kýrlarý,
Yalnýzlýk korkusu sardý yýllarý,
Yaþamý anlamýný yitirmiþ bugün…
Matarayý daldýrýp çekti oluða,
Ormaný dikleyip,soluk soluða,
Bir daða týrmanýp çýktý doruða,
Yaþamý anlamýný yitirmiþ bugün…
Daha gidemeyince yolu boyunca,
Pýnarlarýndan taþtý,gözü dolunca,
Aðlamaktan,beti benzi solunca,
Yaþamý anlamýný yitirmiþ bugün…
Daðlarý dolaþtý sekerek,
Ormanlarý dolaþtý, için çekerek,
Bir cýgara tüttürdü kederlenerek,
Yaþamý anlamýný yitirmiþ bugün…
Oturduðu yerde saatler aktý,
Gözleri hep ayný noktaya baktý,
Sadece bittikçe cýgara yaktý,
Yaþamý anlamýný yitirmiþ bugün…
Köylüler yanýna varmaya korktu,
Silahýn sesini duyanlar ürktü,
Bütün bedeniyle topraða sarktý,
Yaþamý anlamýný yitirmiþ bugün…
Topraðý sarýnca cansýz bedeni,
Çok oldu baþýnda dua edeni,
Anlaþýlmadý gidiþ nedeni,
Yaþamý anlamýný yitirmiþ bugün…
Baðlar bahçeler yine sessiz,
Yiðit oðlan kaldý artýk nefessiz,
Düþünceleriyle gitti, nedensiz,
Hala felsefesi bilinmez bugün… T.Ç
Sosyal Medyada Paylaşın:
tuğrul çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.