Hiç kimse bilmiyor gittiðini
Kelimeler anlatamýyor sensizliðini
Hiç bir kalem yazamadý adresini
Kalemlere küstüm yollara düþtüm
Sana çýkmayan yollara darýldým
Dinlediðim þarkýlarda hüzünlendim.
Ve ben bir tanem
Bir türlü yokluðuna alýþamadým
Sen gittin her þey gitti sevgili
Ben mutluluðu gözlerinde
Sevgiyi yüreðinde yaþadým
Gülmeyi bile unuttum senden sonra.
Gidiþinle hüzün mevsimleri yaþýyorum
Yüreðimde mevsim son bahar
Güller açmýyor artýk gönül hanemde
Sarý yapraklar
Kuruyan çiçekler gördüm kalbimde
Her yerde bir hüzün
Ve bomboþ bir yalnýzlýktý senden geriye kalan.
Oysa sana güvenmiþtim
Sana ömrüm demiþtim
Baksana ne hale getirdin dünyamý
Ziyan olmuþtu duygularým
Ömrümün son baharýný yaþýyorum
Yinede canýn saðolsun sevgili
Elden ne gelir söyle ey gönül elden ne gelir.
Ömer karagöz/ÞANLIURFA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.