İNSAN, İNSANA MUHTAÇTIR...
AYDINK
İNSAN, İNSANA MUHTAÇTIR...
Çare bulunmazsa, yaraya, elde
Halden bir bilene, muhtaçtýr insan
Ön yargý olmadan, kalpte ve dilde
Sevgiyle gülene muhtaçtýr insan
Kader yollarýna çalý ekerken
Hasret zalimane canlar yakarken
Hüzün deryasýnda kan, yaþ dökerken
Gözünü silene muhtaçtýr insan
Bilinmez ki kimler düþecek derde
Lal olmuþ dilleri, gözünde perde
Takati tükenip düþtüðü yerde
Yardýma gelene muhtaçtýr insan
Felek verdiðini geri alýnca
Varlýðý yitirip naçar kalýnca
Yoksulluk, yoksunluk kader olunca
Ekmeði bölene muhtaçtýr insan
Genç, ergen, ihtiyar, türlü yaþýnda
Zehir tattýðýnda helal aþýnda
Elleri baðrýnda yaný baþýnda
Yanýnda kalana muhtaçtýr insan
Bülbül ötmeyince gönül baðýnda
Açmayýnca sümbül, lale daðýnda
Gün gelir meçhule yol aldýðýnda
Arayýp bulana muhtaçtýr insan
Þükretse de ömrün geçen gününe
Yol bir gün dönecek ahir yönüne
Dayanýnca ecel kapý önüne
Kapýyý çalana muhtaçtýr insan
25.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.