BU BİR HİKAYE

Ey hýrçýn dalgalarý yemiþ gönlünde rüzgarýn oðlu
Yorgun insan zemherinin çirkin adamý
Uyan artýk aç gözlerini
Uzat ellerini semaya, yalvar mevlaya sen de

Zengin gönlünü yoktan var eden
Tüm haþmetiyle fakirleri gözeten
Sevgi gülleri açmasa da etrafa daðýtan
Hasret yaðmurlarýný her an gözyaþlarýyla sulayýp
Sevda pýnarlarýný gönlünde tutan
Daima içinde coþturan o kadýna aþýk insan
Ey arslanlar arslaný yiðit oðlu yiðit
Doðruluðuyla ün saldýðýn
Çocuklarýn annesine sahip insan
Öyle günahlar iþledin ki

Soðuk ruhsarýna Güneþin solgunluðu deðmiþ yine senin
Aç kurtlarý þýmartan tavrýnla daðlarý paramparça ettin yine
Ýnsanlýk abidesi kurulmuþ otaðýnda
Yoksul insanlarýn gönül sesi ol
Bir daha geçeceksin o köprüden insani denilen
Kleapatronun sevgilisi sanma kendini
Her þeyin bolluðunda bile sen aç gezdiðin yiðidin efesi
Bir oturuþta yediðin kuzunun kulaðýna melemesi
Ýþte hesabý olmayan kurnanýn çeþmesi
Nereye kadar gideceksin artýk
Geldin yolun sonuna
Konduðun arsanýn kadastrosu bile yok
O bir avuç titrer sen gelirken yanýna
Ýþlediðin günah keçisi nerelere vardý
Sor bakalým alacak mý seni baðrýna þu kara toprak
En hýrçýn yýlanlar bekler durur seni soðuðunda seherin
Tüyü bitmemiþ yetimlerin ahýný aldýn mý þimdi
Çaresiz yalvarman artýk

Sen de yiyeceksin feleðin o þamarýný
Çekeceksin artýk yeni bir dünyada
Mevlam seni kayýra
Bilirsin son piþmanlýk fayda etmez
Geleceðe umutla baksýn dilerim çocuklarýmýz artýk
Bu bir hikaye

Behçet Bük 1245/24.1.2016



Sosyal Medyada Paylaşın: