GÖĞÜS KAFESİMİN EN SOLU

Bir hazandý ayrýldýðýmýz o mevsim
Yapraklar yerlerde sapsarýydý
Kýzýla çalýyordu yer gök
Ve sen adamým kurak topraklar gibiydin
Çatlamýþtý ellerin solmuþtu benzin

Rüyam dedin kesildi nefesin
O an anlamýþtým bitecek ti bu masal bu rüya
Gözlerimi hiç kapatmýyordum
Sonra ansýzýn parmak uçlarýný hissettim
Yanýyor du yüzümün her bir santimi
Son öpücüðün yakýcý tadýný anlatamam
Ve dilinden döküldü bir bir kelimeler

Acýtmýyordu sözlerin haklýydýn
Sen gitmeliydin ve ben beklemeliydim
Ve sen gittin ardýnda gözü yaþlý bir ben býrakýp gittin
Sana binlerce þiirler yazdým
Resimlerine aylarca aðladým
Kendime çok kýzdým çok
Sonra alýþtým seni sensiz yaþamaya

Takvimlerden düþen her yaprak ta seni bekledim
Seni özledim geliþini boynuna sarýlýþýmý hayal ettim
Bazý geceler isyanlara karýþtý adýn
Bazý geceler hasretim oldun
Sigara dumanýnda hayaller kurdum
Her yaktýðým sigara da ben daha çok sen oldum

Aþk fedakarlýk demek deðil mi
Uðruna gemiler yaktým
Bedenimi ateþlere attým
Ben bu aþkýn diyetini gözyaþlarýmla ödedim

Þimdi kimse bana iki kýytýrýk þiirle gelip
Sevgiden aþktan bahsetmesin
Aþk kavuþmak deðil inanmaktýr
Ýnandýðým kadar aþýðým sana
Aþýk olduðum kadar hasretim varlýðýna
Seviyorum seni duysun tüm dünya
Aþk ölmez her gün yeniden doðuyorsun
Göðüs kafesimin en solunda

........ 24.01.2016...ÞAÝRÝÇEM....


Sosyal Medyada Paylaşın: