Þeker tadýnda dostluðumuzun rengi, lavanta galibarda. Boynunu okþadýðýmýz ay çiçekleri gibi. Güneþ saklýyor kendini sonbaharda. Dönmüyorsun yüzünü,uzatmýyorsun elini.
Harabeden çýkmýþsýn, yüzün tozlu hep dostum. Üstüne ne hayaller döküldü de bu kadar bitapsýn. El uzattým ama oldu sonum, Sen okudukça bitmeyen bir kitapsýn.
Ne sevmeye varýz ne de büyüdükçe büyüyen kine. Gözlerini baðlasam,adýmýný atar mýsýn kalbime ? Korkma düþmezsin,düþersen eðer. Ne küheylanlar geçti sende uðrarsýn en derine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse Taşcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.