Sahipsiz kalan kış gibi yüreğimde üşür İstanbul

Kýsalan düþlerim nokta gibi þimdi püf uçtu
Þimdi avuçlarýma yaðan kar taneleri gibi üþüttü bizi
Þu lapa lapa yaðan beyaz var ya
Ýstanbul’un üþüyen düþlerinin gözyaþlarý týpký biz gibi aðlamakta
Týpký biz gibi yas tutmakta


Uzaklarda kalan sesinin son týnýsý hasret yüklü biliyorsun
Þimdi hasret vagonlarý içimde tütmekte
Þimdi sen yüklü anýlar ölmekte
Ve sen avucumda ürkmekte bir kuþ gibi
Sahipsiz öksüz biçare içime yaðmaktasýn kýþ gibi


Birlikte ne çok gülerdik kahkaha biriktirirdik hüzün yerine
Þimdi delindi anýlarýn buz kütlesi
Ellerim buz ruhum ayaz
Týpký biz gibi yas tutmakta istanbul
Ve sen beni görmektesin sisli bir akþamda
Ben Ýstanbul gibi aðlamakta kýþ gibi


Kýsalan düþlerime nokta koyan kýþ gibi gülüþün
Üþüyen bir çocuðun duasýnda sýcak bir gülüþün
Sahipsiz gönül barakasýna sýðýnan biz gibi Ýstanbul yas tutmakta
Kýþ gibi biz gibi kýsalan düþlerimize nokta koymakta

Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: