YAKAR BENİ ….
Yaydan çýkmýþ ok gibi, o esrarlý gözleri
Zehir zemberek sanki bakýþý yakar beni
Gözlerinden gönlüme, nakþederken sözleri
Dalga dalga gelir de, akýþý yakar beni…
Kýsýk naif sedasý, kar beyazý teni var
Bir pantolon bir gömlek, ayaðýnda yeni var
Ergenlikten çýkmýþta, üç beþ tane beni var
Kulaðýna küpeler, takýþý yakar beni…
Hoþ sohbettir, dil tatlý lafý inceden sokar
Medeni cesareti, periþan eder yýkar
Kýrýlgan deðildir de, lafý genzine týkar
Sözleriyle insaný, büküþü yakar beni…
Gülmesi mevsim gibi, kah sonbahar kah-ý yaz
Yaðmur olur ýslatýr, al kalemi þiir yaz
Eðer yaprak dökerse, hayaline mezar kaz
Ciðerini tutup ta, söküþü yakar beni…
Ýlkbaharda çiçektir kokusu baþ döndürür
Heves etme sakýn ha, bazen ocak söndürür
Cefasý öldürmez de diri diri gömdürür
Sonbaharda yapraðý döküþü yakar beni…
Anatomi Afrodit, her þey yerli yerinde
Birçok hayraný varmýþ, yeller eser serinde
Yürek mangal gibiymiþ, görünmez çok derinde
Sýr edip o gönlünü, dikiþi yakar beni…
Ýlan-ý aþk eyledik, böylesi bir dilbere
Öyle bir laf etti ki, gönül yara dil bere
Bir gönülde iki kalp olur mu hiç ezbere
Konuþursun diyerek, çýkýþý yakar beni…
Sözleriyle insaný, büküþü yakar beni…
AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.