Bir þairin ölümü sence nasýldýr? Arkasýndan sahte göz yaþý döküyorlar’sa acýdýr. Bir þairin kalemi sence nasýl olmalýdýr? Zalim bir hükümdara yazmýyorsa, O kalem bence kýrýlmalýdýr.
Ýnsan,yaprak deðil ki,rüzgarýn yönüne göre essin, Ýnsan,fikri sadik deðilse,bana ne cehenneme gitsin. Onlar her öleni,cennete göndermeye çalýþýyorlar, Anlamýyorlar,sanki cennet otelde odlar bedava, Daha musalla taþý,sonra Tanrý çaðýrýr mülakata.
Efendilerinin köleleri,açlýktan keresteyi orman görür, O yaþlý bataklýk ormanda bile çakallar ömür sürür. Ellerinde yapýþýk sazý,kör kendini beyitlerinde alim görür, Yaðmur dahi aðlamaz þakaklarýna, Kara toprak ruhunda çok beyhude beyin çürütür.
Bir þairin ölümü ya sonsuzluðu baþlatýr, Ya da o çoktan ölmüþtür de sadece topraða uðurlanýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.