Bakýp dýþtan kalýbýna
Herkesi adam sanma
Evet;
Kýlýk kýyafet tamam
Göt göbek ense
Traþý da yerinde
Bakýnca adam(!)
Fakat nedense
Ýki lâf etmeyince
Çözülmüyor kimliði,
Duyulunca sesi
Dökülüyor maskesi,
Dilindeki lâf
Sana bana gaf;
O görünüþü kelli felli
Yüzüne bakýp
Adam sandýðýn adam
Ýçi belirsiz, dýþý belli
Þeytan mý, melek mi
Kavun mu, kelek mi
’Ben insan deðilim
Öküzün tekiyim
Alabildiðine bencil
Kendimi düþünürüm
Elden bana ne?!’ diyor.
Bu kiþi demek ki
Çok þýk giyinir
Mal gibi de yer
Ýnsanlýktan anlamayan
Ancak ona insan der?!
Onun için atalar
’Hayvanýn alasý dýþýnda
Ýnsanýn alasý içinde!’
Demiþler veciz biçimde!
Ýnsanoðlu türlü türlü
’Adam sandýk eþeði
Kaba yazdýk döþeði’
Nerede hýrsýz var
Hepsi malý götürdü(!)
Mebus oldu baþýmýza
Mallýðýndan ötürü(?)
Ortak oldu aþýmýza!
Ne derseniz deyin
Asýl mesele beyin;
Dolu mu boþ mu
Ayýk mý sarhoþ mu
Riyakar, yalaka, hain
Ýþbirlikçi liboþ mu?!
...
Kýkdokuz, elli; baþtan
Adam olmadýðý belli;
Ýnsan deðil mal,
Eksiði tabanda nal(!)
Dýþ görünüþü çekecek
Yanýna var, tepecek!
Þaban AKTAÞ
22.01.2016