gözlerimde birbirine bakan aynalar içlerinde insan yansýmasý, akýllarýnda uçan ses, aðýzlarýnda laf dalaþý,
sokaklarýmýn zemini gýcýrdar, ayaklarým buz, yürüdüðü yolu þaþar,
kurnazlýk evimin etrafýný sarar ay aralýktan tam baþýma doðar,
iki köprü biri yýkýk, suyu üstünden akar, taþý yosuna aþýk, zamaným sürgülü dolap gibi bir o yana bir bu yana sürülür, hayatým iki ucu kopmuþ asýlý bir köprüdür,
ahh bir nefeslik ömrü hiç bitmeyen nefse köle yaptýk, aldýk sarmaladýk baþýmýza taç yaptýk, yýllar bizi git gide topraða yaklaþtýrýrken biz kendimizi gökyüzünde kalýcý sandýk.
ADNAN ERGÜLER’e en içten saygýlarýmla teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esra karakuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.