VURGUN YÝYEN YÜREÐÝM, AÞKIN SON DURAÐIDIR
============================================
Kýzgýn günde bir ateþ, normal günde fidansýn,
Ateþin ýsýtýyor, býrak yanarsa yansýn…
Kölen olmuþ bu beden, damarlarda al kansýn,
Vurgun yiyen yüreðim, aþkýn son duraðýdýr!
Sitemlerim hep sana, neden beni üzersin,
Bitti dedin öncesi, süslü sözler düzersin.
Akarsular kalmadý, kirli suda yüzersin,
Vurgun yiyen yüreðim, aþkýn son duraðýdýr!
Çatýlan kaþlarýmý, gözler getirir dize,
Severken sevilirken, gerek kaldý mý gize.
Yoksa hala O’mu var, alamadýn mý vize,
Vurgun yiyen yüreðim, aþkýn son duraðýdýr!
Kýzýl güneþ ufkunda, uçuþurken saçlarýn,
Gözlerden uzaktasýn, gelir-gider kaçlarýn.
Renkleri solmuþ artýk, baþýndaki taçlarýn,
Vurgun yiyen yüreðim, aþkýn son duraðýdýr!
Gördüm kilim deseni, yüzündeki çilinde,
Mahzun mahzun dururken, gamzelerim dilinde.
Uzaklaþmak istedin, Afrika’nýn Nil’inde,
Vurgun yiyen yüreðim, aþkýn son duraðýdýr!
Deðiþemez kaderler, mutluluk yazgýn olsun,
Bize sevmek yaramaz, uzaklarda bir yolsun.
Elveda derken sana, gözlerin yaþla dolsun,
Vurgun yiyen yüreðim, aþkýn son duraðýdýr!
Hakan KURTARAN
19.03.2008-Aydýn.
Yýllýk iznimin ilk günü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.