AMA OLMUYOR..

Yorgun güneþ
Titreyen ýþýk
Yavan bayat hayat
Kirpiklerin dokunuyor denize
Karþý kaldýrýmda buz tutmuþ bir yürek kadar soguk




Hissiz somurtkan okaliptus aðacý
Nasýl konuþmak zor geliyor
Ýnsanlarýn yitirdiði tebessüm aranýyor
Küçük bir merhaba da ne sýrlar gizli oysa ki




Kendi içine kapanan bir millet olduk artýk
Öyle hazýrlýyorlar tezgahlarý
Susmak susturmak için çekiyorlar
Ýpini koparan kalabalýk içinde yalnýzlýk
Alýp baþýný gidiyor daðlara
Ama hiç yer tekin deðil
Gittikçe tenhalaþan yüreklerden baþkaca




Sokaktan simitçi geçiyor
Hangi duygunun eþliðinde kimbilir
Ve hala kuþ sürüleri gökyüzünde dolaþýyor
Vakit hissiz bir ikindi güneþinde dolaþýyor karlý tepeleri





Ýçim dýþým öksüz
Ýçim dýþým kimsesiz
Ýçim dýþým her daim mavi bir ýþýðý kovalayan
Bir çocuk gibi
Bu yýlda kalýrým belki buralarda
Silik
Yüreðimde elif
Ve sessiz cama dayanan akþam misali




Gülüþüne hasret bir halk
Yaban mersini dibinde yatan þehit
Ölü uykusunda yatan þehirler
Ve köyler
Ölenler bizim selvilerimiz
Bir yerlere dokunmadan konuþmak
Yazmak
Kýrmadan dokunmak
Hâlbuki bütün istediðimiz
Ama olmuyor...



Nurten Ak Aygen
20.01.2 016

Sosyal Medyada Paylaşın: