Bir minik el uzanýr mavi gökyüzüne
henüz akþam olmadan gönlün ceperinde
bir þiir dokunur çocukça gözlerine
sitemkar bir gün uyanýrda þafaðýna
kýyamam dokunmaya eriyen kar gibi
nasýl ki uyandýðýnda kaybolur düþler
nasýl ki düþlerinde akar hüzünlerin
minik bir serçeyi kundaktaki bebeðin
koklarsýn sararsýn öpersin dinmez hasret
daðlarda baharda açan mor sümbül gibi
yine akþam oldu yine aysýz gece sessiz
kirpiklerin uzun kaþýn kalemden ince
birde gönül gurbet ele sensiz düþünce
hazan sarýsý nar kýrmýzýsý hasretin
baðlandý kördüðüm gibi aklýma düþtü
bulutlarla yarýþan menekþe gözlerin...
Nurten Ak Aygen
21.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.