buzdan kýrýklarýn üstünü örtüyorum
gün aðardý aðaracak
mutlu kardelenlerin müjdesi yakýnken
anýlarý an’larla takas eden bilge
dergahýnda diz çöküyorum
kapýný kapatma üstüme
kostümün buz yeþili
hangi rollerden soyunup geldin
kaç perde geçti üstünden
yüzüne iliþtirdiðin gülümsemeyle
kaç sahte aþk oynadýn
sahne plastik alkýþlarla coþarken
þimdi diz çöküyorum
neþeli bir kardelenin önünde
mevsim buz kýrýðý
suya tek bir aþk kaldý
gün eylemini sereserpe beklemekte
pencerede dost bir kedi
þu an tek görevim esnemek dedi
cama yansýyan bulut kutsadý kediyi
diz kýrýp
selamlýyorum seni
aklým buz uyanýðý
zehirden sonra ilk diriliþ
zeytin ekmek ve tüm kitaplar
þu beton evlerde çoban olmak var
caddeler bulvarlar köþedeki bozacý
hey seni unutmadým çocukluðumun aþký
pervaneler uçurtmalar rüzgar gülü
þimdi mevsim þiire döndü
önünde diz çöküyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
BABİL ay kırıntıları topluyorum çuha çiçeğine gazel yüzünde ay ışığı yok bu gece düşçe yontu MEVSİM BUZ DÜŞÜ ülke düşlerde ben