Seni düþünüyorum, Gecenin en karanlýk, Sabahýn en kuytu anlarýna kadar, Acýlar kol gezerken gecelerimde.
Ne var bu kadar düþünecek? Ey efsunlu gece güneþim! Biliyorum, gelmiyorum aklýna, Dinlediðin þarkýlar beni hatýrlatmýyor sana, Sen benim beþ vakit duamken Ben sende herkesim. Olsun!
Farkýna varmadan ben de alýþýrým Böyle geçer günler Sonra bir gün öðrenirsin. Belki geç kalýrýz, Belki hiç kalýrýz. Ey gözleri karanlýða deðen, Hayatýmý tekdüzelikten kurtaran, Bir ömre sýðdýramadýðým, Daðlarýn beklediði güneþ, Büyükþehirlerin özlediði huzur, Ey efsunlu gece güneþim.. Benim hiç kimsem olur musun?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazlı Şeyhanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.