İçimi Döktüm

Hýrsýmý yok edebilmem için.
Kaç kalem kaðýt daha tüketmeliyim.
Yalanlarýn arasýnda doðruyu bulabilmem için.
Kaç insanla daha yüz yüze gelmeliyim.

Bildiðim birþey varsa.
Oda bilinmeyenlerdir.
Piþmanlýðý azaltabilenler.
Susmayý becerebilenlerdir.
Hayat bizler için.
Bugün vardir belki yarýn yoktur.
Ulaþamýyacaðýn hedeflere koþtur dur.

Sanmaki.
Bugün yüzüne gülen.
Yarýn yüzüne yüz çevirmez.
Bu kilitli kapýyýda.
Açacak bir çilingir bulunur elbet.
Bomboþ çöldeki göle benzer.
Bendeki nefret denen illet.
Her girdiðim sýnavdan.
Payýma dersler çýkarmam gerek.
Gözlerin verir sanki emri.
Derki bana itaat et.
Kalbim derki.
Seni anlamayanlarý bir bir terk et.
Senmi varsýn sanki.
Varlýðýmda hep yek.

Merhaba bak ben geldim.
Saðým solum mutluluk.
Bir tek ben kalmýþým be.
Yüzü asýk hep somurtuk.
Ruhum etmek ister.
Sana doðru yolculuk.
Aklým duruk, içim birazda burkuk.

Zaman geldi geçer gider dedi.
Inanmadým ya hiç!
Onca zaman geçti.
Neden sen geçip gitmedin?

Derlerki;
Ýçine kapanýk birisin.
Belkide gördüklerim kararttý içimi.
Dýþa vuramadým özümü.
Kadere çevirdim yüzümü.
Bi kere daha gülseydin.
Beklerken ölümümü.
Göremedim önümü.
Silemedim kahrolasý dünümü.
Özler insan kalple gördügünü.
Anlamazlar bu kördüðümü.
Kafiyeler sýrdaþým benle yürüdü.
Kustum içimi gör sömürdüðünü.
Yýprattý genç görüntümü.
Bu þiirle anlatmak istedim.
Sana karþý hislerimin bölüntüsü.
Kalem kaðit buldum içimi döktüm.


Derin Yazar


Sosyal Medyada Paylaşın: