Gece ortasýnda baþýboþ bir kadeh
Baþ ucunda bir adam
Yaþlý…
Elleri terk ettiði kentin
Tüm kývrýmlarýný almýþ üzerine
Zahir bir aþkýn son mülteciliðini alýp
Hatalarýný býrakmýþ yerine
Korkularýný yýllar önce sakladýðý yerden çýkarmýþ
Ve koymuþ gecenin önüne…
Karanlýðýn adýna verdiði zamanlarý düþünmüþ
Zaman onu hiç düþünmeden…
…………………………………………………
Herhangi bir akþam saatinde hayatýn
Ve
Alt kat komþularýnýn bir akþam yemeði vaktinde
Gözyaþlarýna karýþýrken çatal býçak sesleri
O yýlgýn adýmlarla yürüdü küf kokan evde
Bir müzik yoktu oysa
Bir þiir de okunmuyordu
Bir kadeh
Bir þiþe…
Aðlayýþlar þiire yazýlýrken
Hýçkýrýk sesleri müziði oluyordu gecenin
Kahkahalar ve mutluluk yükseliyordu
Alt katta ki evden
Adam tutamýyordu…
Oysa ne hayaller vardý
Okunan kitap aralarýnda biriktirilen
Ne umutlar, ne düþler…
“Yalnýzlýðý geç” tabelalarý
Ve geçilen yollarýn
Tüm doðrularýna inat
Sinsi bir tebessümle geceye yapýþtýrdýðý o resim
“Yalnýzlýk”
Yolun sonunda
Boþ evde yankýlanan kahkahalara içilen
Bir kadeh þarap…
Titreyen ellerini izledi adam
Önünden geçen trenleri düþündü
Kaçýrdýklarýný
Ýçini artýk yakmayan günahlarýný
“Hata” diye seslendi düþlerinin yarým kalan yaný
“Hata” yaþamýnýn adý
-Benim suçum deðil dedi adam.
Yalmalayan adýmlarýný saydý
Evin, hayatý kadar uzun
-Kýsa- hol’ünde
Bakýþlarýnýn topladýðý tabelalarý aldý
Korkularýný,
Yitirilen zamanlarý koydu önüne
Terk ettiði insanlarý
Sevileri, sevgilileri…
Adý yoktu hayatýn.
Hata yaþamýnýn çemberinde kalmalýydý.
Sorgular uzadýkça uzadý gece
Alt kat komþularý uyudu…
Ve
Terkedilmiþ bir gar sükunetinde
Adam,
Yalnýz.
Kesilen muhabbetin,
Bakýþlarý yabancý sesinde
Ýsyanlara karýþýrken hayallerin iç gýcýklayan çýðlýklarý
Baþý önünde
Sustu…
Ve bir kadeh daha
“Þerefine ey hayat”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.