KARICIĞIM

KARICIÐIM

Deðersiz bir öyküm var, acýma bana dostum,
Yarimi üzüp küstürdüm, günaha girdi gönlüm.
Yaþadým bitmezmiþ gibi, iki kapýlý handa,
Hesapsýzca bol harcadým, boþa geçti bu ömrüm.

Hiç bir makam edinmedim, buyursam geçmez sözüm,
Soranlara yol göstersem, yoktur doðru bir yönüm.
Benim için zaman dolmuþ, bitti dünyalýk iþim,
Bu cahil aklýma uyup, az mý þeyler yaþadým.

Güneþ batar dertler baþlar, yorgun ýssýz gönlümde,
Yanlýzlýðýn hüznü çöker, sonsuz geniþ odamda.
Kendimi hiç affedemem , iki elim yakamda,
Sanki çoktan ölmüþüm de, sorgudayým mahþerde.

Buna da þükür Allah’ým! Tövbeye de zaman var.
Yaþanasý bu dünyamý, kendim ettim bir mezar.
Karýcýðým!, Hata yaptým, kalbten özür dilerim;
Ne olursun, kabul eyle! Huzurda iþe yarar.

18.01.2016

MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın: