Bu yarýna umudu olmayan insanlarýn öyküsü, Uçurumun kýyýsýnda yýlan gibi kývrýlan ömür törpüsü, Yirmi dörtlük günü,sað salim bitire bilme korkusu, Þehrin mayasýna sýzmýþ kabus ve etraf kan kokusu.
Taze göz bebeklerinin çerçevesi vahþet þahidi, Ölmelerini bekleyen doktorlarýn,çok müþterisi. Böbrek,kalp yetmezliði,orasý hastalarýn uðrak yeri, Orta doðuda ki bu cehennem pazarý,adaletin fahiþeliði.
Çýplak ayaklarýn yarasýnýn içi kumdan gam tozu, Tuz basýyorlar göz yaþlarýna,diri kalsýn intikam duygusu. Mahþer yeri çok kalabalýk,Azrail,tek baþýna yetiþemiyor, Kal demek için ikna etmek güç,insanlar ölüme adeta koþuyor.
Kulaklarýný aç ve beni dinle,vicdanýn var biliyorum, Asla onu öldürme,o çýðlýklarý ben sanki duyuyorum. Aðlarken her yutkunduðunda boðazýn düðümlenirken, Yüreðinin merhamet ipi çözülecek ve sen ona tutun, Seni huzura o götürecek,sureti hasýl olacak umudun.
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.